İçimdeki Uzağa -filistin-

Hayallerimi kesen rüzgarın kokusu bu
Sıcaklığı bir anne gülüşü kadar güzel
Çayı henüz konmamış bardağın cam soğuğu
Isınırdı dem almış katresiyle gözlerin

Annesizlik gibi zor gözlerinin yokluğu
Ne önemi var şimdi rüzgarınsız seslerin
Bırak essin ruhunu taşıyorsa karayel
Ölümü hoş gösteren yaşama korkusu bu

Susuzluk bu, delice, renklerine susuzluk
Düşlerinde kahrıma gülümseyerek dokun
Öyle ki şafağın da gurubun da utansın
Yedi kat göğe çıksın yedi kat yerin dibi

Toprağını besleyen suda ateşin yansın
Yansın, gülüşlerine dokunan benim gibi
Yansın, hüneri suyun, yansın menzili okun
Yansın ki düşlerimde zerre kalsın sonsuzluk

İçimde nice yaban kökü besledi toprak
Kalbime indirdiler kursağımdaki taşı
Sindim gölgelerime, korkak bir köpekle eş
Kuyruğumu kıstırıp kaçıyorum meydandan

Yaşamak, nefes alıp vermekse ölmekle eş
Zor değil, tevekkeli teni ayırmak candan
Dokunsan kederime cana gelir gözyaşı
Filistin gibisin yar, hem içimde hem uzak...

Tarihin kanatları yanar mı? Yanıyor ya!
Dilimin ucundaki sözcüğe kıydı zaman
Ne sen geldin ne kuşlar çocukluğumdan kalan
Annemin kokusunu çektiğim demler de yok

Adım kaldı geriye bir tek doğumdan kalan
Sırtımda iz bıraktı yayımdan çıkan her ok
Dilimin sustuğunu kalbime yaydı zaman
Bir insan celladını anar mı? Anıyor ya!

Ah be Gazze! Bir parça toprağın olamadım
Kutsal bir perde sanki teri çocuklarının
Yenecek güç tanımam Meryemce bir gülüşü
Sevgili, Filistin'e gül düştü maveradan

Yakındır Firavunun denize gömülüşü
"La tahsen" Beytül Makdis, 'Sabret' diyor Yaradan
Bir taşın çatlağından filizlenecek yarın
Yeşerecek umutlar kalplerde adım adım

Dünyanın ağır yükü toplandı bir gülüşte!
Kırdı zulmün kırılmaz denen dirayetini
Dokun suya Sevgili, aşkın adı bu işte!
Tenindeki ıslağın kalbe sirayetini

Görecek yürek lazım, anlayacak marifet
Sen varken öksüzlükle dövünmek neyimize
Hoş gör hadsizliğimi, Ey Kudüs, bizi affet!
Her gün bir Kızılelma bıraktık Akdeniz'e