İçimdeki umut Şiiri - İnayet Koçak

içimde kurşunlar dolu
....ve de kırmızı güller
biri yakarken içimi
bir gül elini sürer yarama
bin dokuz yüz seksenden beri
böyledir hep içim benim
atılırsın hücreye yalnız değilsin
acılarınla birliktesin
....ve gittikçe çoğalırsın
küçücük hücrende......
direnenler dolar hücrene
unutursun acını
gülersin marş söylersin
yankılanır sesin deler geçer duvarları
tek başına bir koro'sun artık
yeniden sürgü sesi gelir demir kapıdan
iki işkencecin alıp götürür seni
nöbet değişimi yapılmış taktik değişmiştir
uzatılınca tezgaha ne olacağını anlarsın
hazırlarsın saniyede kendini
...........ve başlar
işkencecilerin mesailerine yorarsın
yordukça sinirleri artar sinirleri arttıkça
vahşi kuduz kurtlara dönerler
onlar hep almak ister önce sevecen gibidirler
bilirsin
sonrasını
vermesin
istediklerini
başlar mesai yorulana dek emek harcarlar
ana avrat bacı kardeş bırakmazlar
kimi havlayarak kimi uluyarak
sürükler getirirler atarlar hücrene
acılarını duymasın bir süreliğine
kendine geldiğinde anlarsın acı senin acın
düş kurar kırmızı güller çizersin tavana
duvarları süslersin
ta ki - mesai başlayana dek...
hayalindeki dünya seni kurtarır bu vahşetten
onlar görevlerini yapıyor der güler geçersin
zor olan senin görevin güzel olanda zaten...i/k