İçimdeki sonsuzluk Şiiri - İbrahim İşçioğlu

Gönlüm daraldığında dağlara bakmaya
Gökyüzüne bakmaya, denizi seyretmeye tutundum
Karanlık yollarda yalnız yürümeye alıştım
Vefanın kırk türlü cefasını bedeliyle öğrendim
Dosta dost oldum hasmım olmaya değer kimse bulamadım
Savaşım, kavgam,mücadelem içimde hep kendimle oldu
Korkularımı korkuttum üstüne üstüne yürüyerek
Ödenecek bedeli çekilecek cezayı en başından kabullendim
Vazgecmelerim oldu sessiz bir devrim gibi
Yaşamak garip bir şeydi,yeniler eski ,yakınlar uzak olabilirdi
Dedim ki sonra İnsan içinde koca kainatı taşıyabilir mi?