İçimdeki Simyacı Uçurumun Kenarında

içimdeki simyacı uçurumun kenarında
dilim lal
bedenim bitap

yüreğime batan dikenler
daha bir yaramı kanatır
günden güne

gözlerimi dikmişim gökyüzüne
ayın tutulmuş hali
ve kulağımda sönmüş yıldızların sesi

yürüyorum..
yürüyorum yine
'sana' diye, 'sensin' diye..

itersen ellerinle beni daha bir geriye
içimdeki simyacı uçurumdan düşesiye
susarım sonsuzluğa; 'sebebi sensin' diye