İçimdeki Sevdan Şiiri - Naciye Emen

Gecenin sessizliği gibi içimdeki sevdan
Karanlık kadar ürkütücü,hüzünlü
Yıldızlar kadar parlak ve ışıltılı
Bir o kadar da yapayalnız, çaresiz

Bütün tabiat uyku ile bütünleşmişken
Bir ben kalırım gecenin ortasında
Unutulmuş kandiller gibi yanar
Kendi alevinde kavrulan bir yürekle

Söyleyemem hay kıramam sevdiğimi
Kimseler bilmez dalıp giden gözlerimin nedenini
Bir ben bir de Yaratandan başka
Şahittir karanlık geceler göz yaşlarıma.

Yasakların dikenli telleri öyle saplanır ki içime
Çıkarıp atsam kapanmaz yarası imkansız
Durdukça da kanatır yüreğimi amansız
Öyle bir dertteyim ki bilim bile devasız

Tan yerinin ağarmasıyla gece karanlığından sıyrılır.
Bizimkisi karşılıksız kara sevda sayılır.
Günahıyla sevabıyla bizi yaratandan sorulur.
Elbet bir gün mahşerde hesap görülür.