İçimdeki Ses RABBİMDENDİ...

bir sesle
nefes nefese
dünyaya gelirdi insan...
sonra ona
ıngalar agular eklenirdi
hiç farkına varmadan
o sesler ki
hep RABBİMDENDİ
en çok da
çocuğa yakışırdı...
yaşam başlı başına sesti;
ağlama sesi....
gülme sesi...
bülbül sesi...
bir tohumun çatlama
bir çiçeğin açma
bir yıldızın kayma
sesleri bile vardı...
rüzgar sesi
yaprak sesi
acı da olsa
depremin bile sesi vardı...
yani
alem sesti
alem içinde
insan sesti
insan içinde de
RABBİM sesti....

Fikret Turhan-Yalova,
16.06.2015