İcimdeki ses Şiiri - Sefa Çelik

Şimdi oturmuş enkazlar arasından sana dair yıkılışlarımı izliyorum, hep geç kalan şafakları

Bir çatal yol beliriyor gözbebeklerimde
Bir yanı derleyip toplama derdinde bu sevdayı, bir yanı, evleri yıkılmış, köyleri yakılmış ve mecburi bir göç hazırlığında bir babanın çocuklarının yüzüne mahcup bakışları, doksanlarda uzak bir dağ köyünde.

Gitmek mi kolay yoksa direnmek mi
Sen beni yasakladıkça direniş kaçınılmaz
Ben meşru müdâfa hakkımı kullanıyorum
Ben seni kendimden seviyorum bütün eksiklerime rağmen payidâr
Fazlam yok, işte benim, bu kadar.

Sana sorular soruyorum cevabını ikimizin de bildiği
Üşüyorum, oysa zaman kiraz mevsimi
cevapların ayaz, cevapların zemheri
Sözlerin bir mızrak gibi kırıyor göğüs kafesimi

Olmayacağını ben de biliyorum bazı şeylerin, Colomb gibi yeni bir kıta keşfetmeye gerek yok
Ya da kızıl orduya katılıp Berlin’i işgale
Bütün bu sarfedilen çabam seni her şeye rağmen sevmenin umudunu yaşamak içindir.

Yokluğun ambargolara maruz kalmış bir halkın yoksulluğuna benzer
Suskunluğun bazen ehvenişer
Sözlerin hele ki o bazen keyfi yerindeyken dilinin, şeker şerbet berceste.
Bir de hiddetlenip duvardan duvara vurmaların var beni
O an işte o an pusuya düşmüş yaylım ateşi altında son mermisini namluya sürüp şakağına dayayan bir savaşçı olurum
Yenilmeden ölmek isteyen.

Yüreğimin sultasına sultan ettim seni
Gönlüm yedi iklim dört kıtaya hükmedecek güçte değildi belki ama kendimize yetebilirdik, dünya nüfusunu bire düşürürdüm sözlerin gerçekler ile barışsaydı eğer.

Sana bir söz vermiştim hatırla
İstanbul’u şahit kılmıştık hep birlikte
Benim bu kör sevdam senin gazabına boyun eğmeyecek bilesin
Ve ellerim nâmütenâhi hep seni yazacak
Hak rızkımı kestiği güne kadar
Unutma bir gün beni anlayıp hak verirsen eğer sakın ola ki gözünden tek bir yaş dökülmesin dilinden pişmanlık adına tek bir söz dökülmesin
Sen şahsultansın benim şahsultanım
Ona göre davran.

Sefa ÇELİK