Hayata dair ne varsa ilk o fısıldar kulağıma.
Hayal kurarken can verdiğim karaktere de.
Beni insafsızca yargılayan kendi içimde.
Dış görünüşüm de bağımsız göklere çıkartan içimdeki ses.
İnsani duyguları hatırlatan, benden önce eyleme geçer, kararlarını alır.
İlk ve en iyi çocukluk arkadaşım, saflığım.
Kimsenin bilmediği sırlarımı bilen sırdaşım.
İçime akıttığım gözyaşımın hıçkırık sesi.
Üzüldüğümde her şey düzelecek diye beni avutan ses.
Hırsımda nefretimde beni dinginleştiren sağduyu veren ses.
İçime verdiği çoşku sevinç duygusu yüzümde kocaman gülücüğe sebep olur.
Aşıkken bir sahne de iki sevgiliyi oynar.
O iki sevgiliye aynı ses olur kendi hülyasında.
Gelecek hesapları yapar toplar, böler, çıkartır.
Günağını sevabını ince elekten geçirir.
İç huzurumu sağlayan, içimden beni dış dünyama hazırlayan.
Yaşamla arama köprü kuran hep o içimdeki ses.
Kayıt Tarihi : 18.2.2014 22:00:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!