İçimden bir ses benden bıkmışçasına
Diyor ki; sen ne biçim insansın be! ...
O senden hoşlanıyor
Oysa sen ne yapıyorsun? Hiiç...
Miskin miskin bakıyorsun.
Susmak hiçbirşeyi halletmez anlamıyor musun?
Boşuna yalan söyleme
Sende ondan hoşlanıyor
Sende onu seviyor
Sende onun için yanıp tutuşuyorsun
Ve konuşmamak için kendini zor tutuyorsun.
Ona ıstırap çektirmekle kalmayıp
Sende kahroluyorsun
Günden güne eriyip, sararıp soluyorsun.
Konuşmalısın onunla
Bir merhaba diyebilsen
İşte herşey halloldu demektir.
O andan itibaren yaşamdan zevk alacak
Bütün sıkıntılarından kurtulacak, mutlu olacaksın.
Susmak hiçbirşeyi çözümlemez
Aksine insanı sevimsiz kaba yapar.
Duygularını açmalısın
Şimdiye kadar konuşmak cesaretini gösteremediğim için
Beni affedebilecek misin demelisin...
Kayıt Tarihi : 3.2.2014 13:35:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Zafer Erdoğdu](https://www.antoloji.com/i/siir/2014/02/03/icimdeki-ses-40.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!