İçimdeki Ses..........

gecenin en mahremindeyim
sensiz ve çaresiz...
içimden, derinden bir ses
yaz! diyor
hadi ne duruyorsun, yazsana!
sen,
kalbimdeki sevda hançeri
sen gönlümün kabuk tutmayan yarası
dinmek bilmeyen kanaması...
bilir misin ki sevdiğim
özleminle her an nasıl yanıp tutuştuğumu,
resmine bakarken
mavinin hıçkırıklarında boğulduğumu
hasretin kınasını yüreğime yaktığımı,
o gözlerin uğruna leyla olduğumu....
arşınladığım her yolun
okyanuslar bile olsa sana çıktığını,
gönlümdeki sevda tohumlarını
sensizliğin bağlarına ektiğimi,
gözpınarlarımdan coşkuyla taşan
sularla suladığımı,
gecelerde yıldızlarla ele ele verip hasret ninnileriyle
büyüttüğümü
ve
ve sonrada ruhumun derinliklerinde ki
elem dolu sesin şiir orağıyla biçtiğimi....
biliyor musun *
ilk kez sevdalanmışcasına yüreğim çarpar
göğsüm ise, ürkek bir serçe gibi tir tir titrer o an
her yerde sen,
her şeyde sen
aklımda,yüreğimde, bedenimde…
sen…
sen…
sen…
öyle bir tutsak olmuş ki bu yürek sana
sensiz
değil yaşamak,nefes bile alamıyorum...
işte
işte o zaman
sanki bir volkan patlıyor
lavları sarıp sarmalıyor beni
ateşi altında yanarken kavrulup, eriyip gidiyorum...çaresizce
o an yazarım şiirlerimi
özleminin doruğunda biterken...
yokluğunda,soğuk düşlerime sokulup
ısıtacağın günü,
gözlerinle sevişmeyi,sözlerinle öpüşmeyi
el ele verip ummanlara serilmeyi,
günahkâr sevdanın kılıcıyla
hasretin gönül zincirlerini kırmayı,
zamanı bize kurmayı bekliyorum bir tanem...
söz veriyorum sana,
senli gecelerde
göz kapaklarım sevdanın ağırlığından kapansa bile
haram olsun uykular bana...
sevdiğim
sensiz olsam da bu diyarlar da seni doldurduğum sevda heybemle
gönlümün ücra köşelerinde şahlanan deli bir kısrak gibi
dört nala koşuyorum ben her gece Sana...
varsın hâyâl olsun
ne çıkar ki…
sen varsın sonunda sevdiceğim
sen varsın
sen…
…
üşüyen düşlerimin yangını.İyi geceler..