Sen de kavgalarımın geride bıraktığı,
Onlarca cesetten birisin.
Yerde kan, revan, feryat ve pişmanlık,
En derin uykusundan karanlığı;
Ve gri bir sabahtan aydınlığı,
Uyandırıyor.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Ne güzel demişiniz
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta