İçimdeki Sen Şiiri - Murat Tugan

Gözlerimden süzülüp,
Çenemden düşmene gerek yoktu;
Her yerde seni anlatmamın,
Anlaşılmazlığı içerisindeyim.
Durup da düşünecek,
Zaman bile vermedi yüreğim.
Hep “sen” doğrultuda yaşadım.
İlk adımım da sen,
Arkasından ben yürüyordum,
Sebepsiz koşularımın sebebiydin sen.
Sokak ortasında ki cesedimin kefeniydin,
Ölene kadar “Sen” giydirilmiştin bana baştan aşağı.
Kulaklarım senin ses tonun yüklüydü.
Hafife aldığın “aşk” gibi ağırdım kadere.
Duvarları yıkabildiğince güçlüydü yüreğim,
Yüzümdeki tebessüm bakışların kadardı.
Kendi kendime sarıldıkça,
Kendimde ki “sen” mutlu oluyordun ancak.
Yüreğin hiç tutmadı ellerimden,
Kalbin, kendini hiç çarpmadı benim için.
Bir damla olarak düşmek istemezdim de;
Gözlerin, bu kadar mı görmek istemedi beni.