İçimdeki Sen Şiiri - Yıldırım Kırlılar 2

Oysaki herkes sana benziyordu
sen değildiler
seni alıp ayırdım aralarından
metruk ellerinden tuttum
besledim koynundaki serçeleri
avutulmaz dediğin gönlünü avuttum
hiç yağmur görmemişti saçların
yağmurun oldum
rüzgarın oldum ağustos ayında
ılık ılık estim buğday tenine
usulca ayak bileklerine dokundum
ürperirsin diye
düşünde öptüm seni
hep tertemiz uyandın
oysaki bütün sabahlar sana benziyordu
sen değildiler
seni alıp sabahıma kattım
ayırdım gölgemi güneşten
gölgemi gölgene saldım
hiç yeşil görmemişti gözlerin
gözlerine hareler taktım
ahenksizdin geceye
gecene yıldız saçtım
oysaki geceler sana benziyordu
sen değildiler
seni alıp sineme sardım
niyaza uzaktı dilin
okuyup üflemedim ama
dokunup sesini ağlattım
oysaki herşey sana benziyordu
sen değildiler kolundan tuttum
seni alıp ayırdım
inanmak istedim anlattıklarına
anlatmadıklarına inandım
oysaki herkes sana benziyordu
hiç bir farkın yoktu onlardan
seni ben başkalaştırdım
oysaki sen
bilinendin
ben
sende
bilinmezi
aradım
yanıldım
oysaki sen herkese benziyordun
ben içimde seni başka yaşattım

16.02.2018