İçimdeki Sen Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Çağlayan gözyaşımdır
Nicedir boğuyor beni
Hep ona direniyorum
Beni kayalara, taşlara vuracak
Zamansız, acımasız
Öldürücü dalgalara karşı
Ne olur uzan da tut ellerimi
Güneşten daha da sıcak
Sımsıcak gülücüklerini
Tomurcuklanmış gamzelerine dağıt
Doyasıya o al yanaklarından öpeyim
Sena tutkun olan yüreğim, aşkınla sarhoştur sevdiğim
Ruhum çıkmayana kadar, ne olur kendini içimde bırak

Mühür gözlerini
Dik gözlerime
İçinde kendimi göreyim
Bağrını aç sana sarılayım
Sıcaklığınla mest olayım
Ellerini uzat her iki ellerime
Ayaklarımın altında
Kumlar, çamurlar kaymadan
Dalgalar, sular beni yutmadan
Bedenim kurda, kuşa yem olmadan
Yüreğimdeki sen paramparça olmadan, sen onu kurtar

Soyka dertlerim bitiriyor beni
Yılanlar, çıyanlar canımı kemiriyor
Ölüm içime girmeden
Dudaklarını dayat her iki dudaklarıma
Tüm nefesin sıcaklığıyla içime dolsun
Ateşin bedenimi sarsın, ruhuma aksın
Ben yanarken aşk ateşinle, sen içimdeki ateşi çoğalt

Dudağını koy dudağıma
Bedenimiz birleşsin
Gecenin mehtabında
Çırılçıplak ol, sarıl duygularıma
Tüm hırçın dalgalara rağmen
Aşkımız sürsün mahşere kadar
Bir gün ben göçer gidersem, yüreğim ellerinde kalsın

Ne bir ezan
Ne bir hazan
Ne bir çan sesi
Ne de iman hırsı
Seni bana bağışlayan sevgi kadar ilgilendirmiyor
Bingöl’de Kars’a akan Aras’a, Mezopotamya güneşine
Muş yaylasına, Ardahan çiçeğine, Malabadi Köprüsü’ne aşığım
Kucakla beni ey büyük toprak, üzerinde Ağrı Dağı olan sevgilim
Eğer ölürsem, mutlak senin o müşfik kucağında ölmek istiyorum ben

29.12. 2013
İstanbul