İçimdeki Samanlık Şiiri - Tuğrul Şenol

ben bir günde büyüdüm
tuğlalar dizdiler üzerime
güvercinlere sor
böyle inanmıyormuş gibi bakınca yüzüme
güllere sor
takılmıyorum artık kara görünen denizlere

bir kopça sığınak hep limansız
serüven akşama kadar
akşamsa bataklık
inkar değil izhar nefse uşaklık

zincirler ahbap duvarlar dost
gerisi bağ ve bostanlık

mantıksızsın dedin ya bana bir gün
ey mantık şimdi ne ıssızsın
lambanın altında kalan karanlık

ben başka bir şeye dönüştüm istemeden
karaköyde küçük kitapçıya sor
aynı mı gülüyor diye
ne şark uykusu ne boz gerdanlık
bütün yıl uğraşmıştım
bilmiyorsun
dün yandı içimdeki samanlık...