yollar, uzayıp giden yollar...
içi dolu yalnızlık,içi dolu hüzün.
somurma be şair,
birazcık gülsün yüzün
bak, herşeye rağmen
hayat yaşamaya değer
sen de ağlayacaksan eğer,
bırakalım biz bu işi
kır kalemi,
göm satırları sonsuzluğa
ben de bir son vereyim şu uykusuzluğa
uzaklara gidelim seninle, çok uzağa
sonra şehrin şehrayinine katılıp raks edelim
kıyamete kadar sürsün
eğlenip gülelim
ne bir tasamız olsun
ne bir düşüncemiz
şu kirli hayata dair
baksana bir aynaya
ne benden adam olur
ne senden şair...
Kayıt Tarihi : 28.7.2009 20:57:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!