İçimdeki Rüzgâr Şiiri - M Rıdvan Taş

Bir kor düştü içime,
Ciğerimi kavurur,
Tutuşup alev aldı,
Dumanını savurur.

Kömür karası dünyamda,
Bir ışıktı dileğim,
Tam gidiyorken ona,
Döndü, kırıldı bileğim.

Zamanın tırmalayan çığlığı,
Dalgalanıyorken bendimde,
Ölümün pençesi dolaşır,
Kaskatı kesen bedenimde.

Viran oldu sarayım,
Yıkıldı gönül bahçem,
Bu ne dinmez acıdır,
Anlatmaya yetmez lehçem.

Yerin dehlizlerinde,
Sınanırken hayatım,
Bir rüzgâr esti, düştüm,
Hiç kalmadı takatım.

Ah gönül ah! Yakar rüzgâr beni,
Şu kervanın ardına takar rüzgâr beni,
Ümit limanına demirlerken gemiler,
Tam tersi bir yola sokar rüzgâr beni.