İçimdeki puştu seviyorum! Şiiri - Fatma ...

İçimdeki puştu seviyorum

Bana kandan bir gerçeklik örüyor

Kötü yanlarımı vaftiz ediyor

Karanlığımın da benden olduğunu izah ediyor

İçimdeki puşt

Ota boka sarmaz

Her şeyi olduğu gibi kabul eder

Efsaneler üretip sahneler türetmez

Küfre kendi içinde özerklik verip ondan bir edebiyat dizer

İtten bitten faydalanmaz

İtle de bitle de arkadaş olur

Ve paylaşır suyunu düşünen adamla

Delileri çok sever

Normalin genelini tımarhaneye yatırır

Anasını sevmez insanoğlunun

Babasıyla iyi anlaşır

Babasını evcilleştirip piyasaya sürer ki yetişsin yeni baskıya

Zira o baskıya yetişmezse kadın yine askıda kalır

İçimdeki puşt pek cafcaflı bir entelektüel değildir ama
lağım felsefesini iyi bilir

Temizden kendine bir kaftan örmez

İçimdeki puşt, puşt değildir aslında bu ona bir sevgi seslenişim

Zira ben severken küfreden bir toplumdan gelmişim

İçimdeki puşt normalden sapmış fakat sapıtmamıştır

Fazlaca düşünmekten aklını kusmamıştır

Hitleri bile anlamış itleri de dışlamamıştır

Kıtlara tolerans serpip sirkeye yatırmıştır

Bilir Hüma'ya gelmek için daha çok cumaya ihtiyacımız olduğunu

İçimdeki puşt zannımca kiliseden aforoz camiden tekfir yemiştir

Fakat o Allah'a kimseye inanmadığı kadar inanmaktadır!

Mamulünü araştırıp durmuştur amilinin

Kafa patlatmıştır anlamak için

İçimdeki puştu anlıyorum ve yeryüzünde onu anlayan insanların var olduğuna inanıyorum