Icimdeki ölüm Şiiri - Ümit Tiryaki 3

Oksijenim kalemimde benim,
Bir sensiz, bir de șiirsiz yasayamam!
Hece hece seni solurken cigerlerim,
Ben sen olurum da, ben beni tașıyamam!

Ihlamur kokulu yarim benim,
Gözlerin, siyahın binbir tonu!!
Üç Yüz altmıș beș gün altı saat
Anlatamaz seni, sözlerin bin milyonu

Kelepçeye vurulmuș mısraları
Ve dizelerinde hep aynı konu!
Yüreğimin șehrinin, sensiz sokakları
Güneș dogmaz, Bu karanlığın Yok ki sonu...

Ne meleklerin kanatları,
Ne zebanilerin atları!
üst üste bütün günahları
Toplamıș azrail, elinde ruhumun saçları,

-Asın bu așkı.!!!

Darağacı kirpiklerinin yosunu,
Boynu vurulmuș bir gariban ortada,
Bașında pacalarina kan bulasmis cellat
Damarlarında hâlâ tomurcuk sızın!
Kanayan benmiyim, Gidișin mi ansızın?
Iște parmak uçlarımda yerde ve cansizim!
Ben sen olurumda, ben beni taşıyamam,
Ben cansız yaşarım da, sensiz yasayamam...