İçimdeki O Peri Kızı Şiiri - Mehmet Çoba ...

Ne çok ümitler yitirdim ne çok kederler yaşadım
Bazen kelebekler kondu göğsüme
Bazen uğur böcekleri
Bazen yılanlar, çıyanlar
Zehir kusan akrepler sardı etrafımı
Bazen gökyüzüyle yeryüzü arasında
Ezildim, tükendim presten geçer gibi
Bazen de oklar göğsüme saplandı
Bazen vurgunlar yedim
Hep içim acıdı, bu son hıçkırığım değil birde evveliyatı var

Yıllardır duygularım perişan hâlim hep tarumar
Ne arayanım ne de soranım var
Hak, hukuk, adalet
Huzur olmayan
Çiçekleri kökünden koparılan
Yeşilliği katledilen
Bu topraklarda
Bir yangın sardı
Dikiş tutmayan yaramı
Boş geçiyor ömür
Boş geçiyor umutlar
Boş geçiyor tüm zaman
Kararan gözlerimi buğu sardı tüm yüreğim tüm içim yanıyor

Böylece üryan kalbimi üryan ruhumu avuçlarına sunduğum
Etrafında pervane özüne deli-divane olduğum
Muhabbeti, hürmeti bilmeyen yabancı
Artık kalenderliğim para etmiyor
İçimdeki olan o sen
Bana ateş denizi oldu
Eritiyor, tüketiyor beni
Ey yokluğuna alışamayacağım o peri kızı
Sana gül, sana papatya, bana da diken mi?
Bu ne öfke, bu ne kasırga? Sendeki ilahi emir bendeki şeytanî mi?

20.06.2016
İstanbul