İçimdeki 'O' Çocuk Ölüyor Sessizce.

Eger gün gelipte bu koca dünyada yapayalnız olduğunuzu hissederseniz eğer yaşamak için hiç bi sebebiniz kalmaz bu hayatta..
Ama yinede yaşamak zorundasınızdır çünkü hayat devam etmektedir. Ne önemi varsa artık..
Düşünsenize birlikte yürüdüğünüz o yollarda artık yalnızsınız.
Anılar hep gözünüzün önünde yaşananlar hiçe sayılabilirmi ki?
Uzaklara kaçmak çözüm olabilir mi?
Siz kaçsanızda o sizden KAÇMAZ..
Kovalar durur sizi kalbinizi söküp atamadıktan sonra ki; bunuda siz deil o yapabilir ancak, içinde büyütmek, yaşatmak istedikten sonra ne engel olabilir söyleyin bana..
Yazılabilcek o kadar şey var ki hele ilk yaşadıklarınız hayatınızda ilk tattıklarınız nedir bunlar söyleyin bana?
Yanlızlık en büyük acıymış, en büyük darbeymiş ne savaşlar ne dövüşler en büyük ölüm bu olsa gerek..
İçimde artık bişeyler kıpırdanmıyor sanırım buz kesiyor tenim,kanım,ellerim,gözlerim..
Yaş akmıyor dışarı içime akıyor hepsi şişiyorum yavaş yavaş patlamaya hazırlıyorum kendimi ama dayanmalıyım işte.
Lanet olsun ki dayanmalıyım bu yalnızlığa...
İçimdeki o çocuk ölüyor sessizce.

SAYGILARIMLA...
14/07/2008 02:12