İçimdeki Nehir Ve Anaç Aşkımsın

Seni vadide nazlı nazlı salınan ırmağa
Beni de derinliklerindeki su zerrelerine benzetiyorum
Öyle ki yolun sonundaki şelalede kendimden parçalar yaratıp
Yüksekten aşağıya tek tek düşmek istiyorum, canın acımasın diye
Sonra yine o parçalardan, binlerce benden, bir sen oluşturmak
Amacım seni korumak, beni senle büyütmek, sana seni vaadetmek

Tek çaresi incecik sapından ağacının herhangi bir dalına tutunmak
Zorunda olan bir meyve gibiyim sonsuzluğunun bittiği yerde
Sen ki bir sürü meyvesine bakmak zorunda olan anaç aşkım
Ben ise sevgine ve güzel gözlerine muhtaç çocukluk aşkın
O yüzden hiç büyümemek, ayrılmamak senden tek feryadım
Esecek rüzgar, beni koparacak haylazlar tek düşmanlarım

Benim öncem ve sonram bitmez dallarında
Düştüğüm zaman dibine, başlar uzaktan sevmeler
Artık son bir bakış, kısa bir veda, ıslak gözler
Unutmamasıya söz veren diller yetemez bana bundan sonra