İçimdeki Mezarlık Şiiri - Ayla Özdemir

Bu sıralar hiçbir şey yapasım yok!
Bir şey yapma hevesim de,
İnsanları sevesim de uçup gitti.
İçimde bir mezarlık inşa ettim adeta,
Kırgınlıkları bir tarafa gömdüm ihanetleri bir tarafa...

Bir de kürek kürek umut attım üzerlerine,
İçime akıttığım gözyaşlarıyla sularken,
Öyle kolayca gün yüzüne çıkamasınlar diye.

Her bitenin ardından aynı şey yaşanıyor.
Başlıyor hemen cenaze merasimi,
Bazen 1 ay sürüyor bazen yıllar alıyor,
Enkazları kaldırmak öyle kolay olmuyor...

Kalabalık da değil sadece tek kişilik,
Hiç düşünmeden hepsine veriyorum helallik...
Helal olsun nasıl da mahvettiniz hayatımı?
Sabır, ilgi, hoşgörü neyinize yetmedi?
Nasıl da tükettiniz sevgiye inancımı?
Helal olsun, helal olsun, helal olsun!!!

Mantıklı bir açıklama bekliyorum ısrarla,
Neden, niçin, nasıllar sıralanıyor art arda,
Yanıtı gelmese de soruyorum yine de,
Neden yaptınız, niçin gittiniz, nasıl kıydınız?

Su gibi yalan söyleyen dilleri, kızarmayan arsız yüzleri,
Kalbimi paramparça edip, eseriyle övünen o hain gözleri düşündükçe,
Bir kez daha karanlık çöküyor üzerime;
ışığım kayboluyor,
Vazgeçiyorum sorgudan, tüm sorulardan,
Usulca sesleniyorum içime:
Sizler rahat uyuyun, benim başka sorum yok!!