Yaz çoktan gelmişti. Güneş pencereme vuruyor, insanlar sokağa ince kıyafetlerle çıkıyordu. Her şey sıcaktı, canlıydı, olması gerektiği gibiydi. Ama ben hâlâ üşüyordum. İçimde bir yer, inadına soğuk kalıyordu. Sanki mevsim değil de bir hatıra yaşıyordu içimde.
Çünkü ben bir bakışla başlayan bir kışın içindeydim. O kış ne karla başladı ne de fırtınayla… Sessizdi. Sakindi. Ama yakıcıydı.
O yanındayken kar taneleri gibi düşüyordu duygular. Saçlarıma değmeyen ama kalbime dokunan şeyler vardı. Üşüyordum ama huzurluydum. Onun yanındayken düşmek bile güzeldi. Sakarlıklarımda bile gülümsemeler gizliydi. Ve ben, düşerken hep onun beni tutacağını sanıyordum.
Ama karlar bir gün eridi.
Buz çözüldü.
Ve ben ayakta kaldım.
Çünkü artık düşeceğim biri yoktu.
Her şey yerli yerindeydi şimdi. Hava ılıktı, yollar açıktı, adımlarım sağlamdı. Ama ben hiçbir yolda eskisi kadar heyecanla yürüyemiyordum.
Saçlarıma bere taktım, kar düşmesin diye. Buzlu yolları ezberledim; bir daha aynı yerden düşmeyeyim diye. Kendimi korumayı öğrendim belki ama içimdeki kışı durduramadım.
Bazen sıradan bir günün ortasında, sebepsiz yere titriyor kalbim.
O kıştan kalma bir üşüme gibi.
Ona sarılınca geçeceğini bildiğim ama artık ulaşamadığım bir soğukluk gibi.
Evet, artık düşmüyorum.
Ama galiba en çok da o düşüşleri, o telaşlı kalp atışlarını, o sıcak gülüşün içimi ısıttığı anları özlüyorum.
Çünkü insan bazen…
Üşümekten değil,
ısıtanı kaybetmekten donar.
Kayıt Tarihi : 26.6.2025 21:47:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bazen yazın başlangıcında dahi olsak içimizdeki hep o soğuk kıştadır. Kasvetlidir, ürperticidir, soğuktur ama huzurludur. Teker teker karışırken kar taneleri saçına ıslanırsın buzda yere düşerken acırsın fakat bunlar engel değildir içindeki heyecana. Saçına düşen her bir kar tanesi sevdiğinin yanında hissettiğin duygulardır. O buzda düşmen ise sevdiğinin yanında heyecanından yaptığın sakarlıktır. Aşk bumu bilinmez ama bilmeliyiz ki her bir kışın yazı vardır. O yazda saçına düşen her bir kar tanesi eriyip yokolurken bunalırsın, o buz eriyince, düşüp sakarlık yapamadığın da anlarsın artık yanında heyecanlana bileceğin birinin olmadığını. Özlersin, hasret kalırsın kışa ama ders çıkarmıssındır artık. Kar tanelerinin karışmaması için her bir saç telinin arasına bere takarsın. Buzda düşmemek içinse yapman gereken tek şeyin o buzlu yollarda yürümemen gerektiğini anlarsın..
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!