İçimdeki Masum Çocuğa Şiiri - Buse Erdoğan

Umutlarıdır insanı mutluluğa, üzüntüye sürükleyen
Acılar vardır bazen dinmek bilmeyen, kapanmaz yaralar vardır...
İçimizde ta derinlerde küçücük, masum bir çocuk besleriz biz
Saniyelik coşkular yaratan.
Mutluluğumuzdur o çocuğu içten çıkartan, dışarıya vuran...
O gelince çiçekler, kuşlar yağar benim başıma,
Gözbebeklerim derinden gülümser O'na
'Hiç gitme çocuk' dercesine...
Ağlayınca küser bana
Çünkü mutlu olmamı en içten isteyen O dur
Sadece O!
kimse bilmez, anlamaz ya da anlamak istemez,
O bilir herşeyi, O dinler beni
Art niyetsiz, temiz, içten...
zor zamanlarımda yanımdadır hep.
'Dur' der bana 'Dimdik ayakta dur,
Kimsenin seni üzmesine izin verme.
Hayatını yaşa ve uçurumun kenarında bile olsan, sırf hayata gıcıklık olsun diye GÜLÜMSE...'
Ellerini uzatır kalbimin derinliklerine,
Ben bırakmadan bırakmaz beni. Sımsıkı, sıcacık...
Ama ben bırakırsam O'nu, dinlemezsem sözünü kırılır, üzülür... Ama yinede bişey belli etmez, devam eder yanımda olmaya.
Korkarım hep!
Ya bırakırsa beni diye...
Ama içten içe bilirim gitmeyeceğini,
Hep coşkulu ani çıkışlarla beni güldüreceğini, sımsıkı sarılacağını...
Bugünlerde gelmiyor, güldürmüyor beni.
Umutsuzluğuma küsmüş, kırılmış bana.
Şimdi sesleniyorum O'na!
'Gel içimdeki çocuk.
gelirken bana mutluluğumu, umuylarımı, masumluğumu ve beni huzura kavuşturan küçük sıcak ellerini getir.
Gözlerinin derinliğinde kaybolayım!
İhtiyacım var sana, beni hiç ama hiç bırakma...
Saçlarıma aklar düşse bile sen hep derinliklerde biyerde kal.
kal ki ben coşayım, etrafıma da mutluluk saçayım...
Benimle kal ki hep kendime geleyim,
Yaşamayı seveyim!
Seni Seviyorum...