İçimdeki Martı Yara Aldı

İÇİMDEKİ MARTI YARA ALDI

Çocukluğumdan beri içimde kanat çırpan bembeyaz,pamuk gibi bir martı vardı.En hüzünlü anlarımda bile kanat çırpar,şarkılar söylerdi.Gittiğim heryere eşlik ederdi,hep hayatın gülen yüzünü anlatır,anlamadığım zamanda kanatlarını kocaman açarak çırpa,çırpa
zorla da olsa hayat bu gülen yüzüde şu diyerek bana yol gösterirdi.Işığı,yumuşaklığı,beyazlığı hep yolumu açardı,neşe saçar,umudu hep avuçlarıma bırakırdı.
Çok yollar ve zorlar aştık onunla beraber, pes dediğim anda hemen devreye
girer tiz sesiyle bağırarak şarkılar söyleyerek olmazzzz derdi.Dün ilk kez evet evet bugüne kadar
ilk kez yara aldı.Hayatın ağlayan yüzü olanca gücüyle martıya vurdu.Yara aldı hemde ne yara.
İş başa düştü şimdi onu tedavi etme sırası bende.Nedenli başaralı olacağım bilemiyorum,kanatları düşük,başı bükük.Evet yıllarca bende olan martım beni hayata bağlayan
martım kanatları düşük,boynu bükük yatıyor.Ummadığı beklemediği bir yara aldı,yıllar onunda dayanma gücünü,mücadele gücünü azalttı.Dünden beri dualarımla,sevgimle,şarkılarla martıma hayat vermeye çalışyorum.Obana öyle yapardı.İyileşecek inşallah.
En önemlisi yara almaması idi ama oldu bir kere.Uçacak belki gene günün
birinde.
Diliyorum içinizdeki martılarınız,hep hayat dolu hep canlı kalsın.
Sevgimle kalınız.

nalan başeden