İçimdeki küçük şövalye… Şiiri - Ahmet Toper

Beni kendimden koparıp bir hışımda
Bir papatya gibi, koklarken hiç acımadın mı?
Hiç mi düşünmedin ömrümün bir kaç günlük olacağını

İçimde ilerliyor her vakit bir yüzü sana dönük
Hikayem o zaman başlıyor işte inceden inceden
Yüzüme vuranları beklemektense sabırla
Ardıma koymam yaptıklarımı ayrılık zamanında
Duygularım kalesine saklanmış oyuncak bir şövalye
Ne yapacağı belirsiz bir çift küçük ele muhtaç
Kalbim kale olmuş ta benim haberim yokmuş
İçimdeki nefret düşmanımın tenini giymekte
Son savaşından önce kanıyla yüzünü silmekte
Gözümde gövdelendirdiğin küçük ihanetler
Suçumun işleneceği yere doğru hareket etmekte

Benim hikayem budur küçük şövalye…
Yazılanlarla biçilenlerin ucu hep bana gitmekte
Savaştıkça başka insanların hayatları sızar içime
Bazı resimler çizdim belki de karaladım beynim de
Vaktinden daha önce görülmüşlerdi düşmanımın elinde
Tutkumu varlığıma inandırdığım cenk meydanı
Yerle bir olmuş suçlu bedenlerle değişik duyguların okları
Bu yüzden sonuç ‘’dönemem ben geri’’ demekte

İçimdeki husumet düşmanımın gücünü giymekte
Son savaşından önce teriyle yüzünü silmekte
İçimde biçimlendirdiğim büyük saadette
Sona ereceği yere doğru hareket etmekte