Gurbet elde gül derseler elime
Ben sılamın dikenine razıyım
Binbir çiçek bal sürseler emeğe
Ben köyümün soğanına razıyım
Cadde asfalt parke olsa sokaklar
Gökyüzüne çıksa bile binalar
Tanınmazsa han içinde adamlar
Ben köyümün yabanına razıyım
Adı dosttur adı yaren akranın
Şükür sonu yavan aş da sofranın
Güzelliği boyadanmış yosmanın
Ben köyümün çirkinine razıyım
Zor bulunur sadık dostlar şehirde
Değersizdir emeklerin terinde
Fakirinden daha muhtaç zenginde
Ben köyümün garibine razıyım
Kayıt Tarihi : 9.7.2009 00:06:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Yusuf Ceylan Muratoglu](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/07/09/icimdeki-koy.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!