İçimdeki Kasvet Şiiri - Yasin Uysal

Yaşanıp bitenler değil de yaşayamadıkları yakar en çok insanı
Yarım kalan ya da hiç başlayamadan sona ermiş olan hayaller
Gerçekleşmeyen onca plan; boşa giden haftalar, aylar, seneler
Tükenen umutlarla azalır beklenen yarınlar da teker teker
Bir diğer gün, dün, bugün, hangi gün anlamadan geçer gider

Gözünü kapadığında fark ettikleri acıtır da iğne iğne batar derine
Her bir anıyla daha derine, acıdan yavaş yavaş nefesi kesilse bile

Anlatamam ki ne sesle ne sözle, bekledikçe ruhum daha çok kanar
Bedenim güneşli günlere bir kabuk, altı soğuk mavi alev alev yanar
Yalancı her gülüşüm içimdeki kimsesiz kasveti kimselerden saklar
Kan ve gözyaşı olmadan da hayata veda etmek ister ya bazı canlar
Korkak hatalarım, umutsuz kaygılarım, sevgilerim saygılarım;
Artık hepsi arkadaşlar...