İşte bir gece daha başladı
Gökyüzü karanlıktı
Ay ile yıldızlar biraz aydınlattı
İçimdeki karanlık geceden de berbattı
Bir uçak sesi duyuldu, uzaktı
Ay ile yıldızdan ışık getirdi mi?
Geçti gitti o, can yine umudunu yitirdi
Mumlar eridi bitti
Elektrik kesikti
Trafolar çoktan attı
Elektrikçiler hepsi grev yaptı
Aydınlatmamakta inat etti
İçimin karanlığını.
Onun bir tek umudu vardı
Bu yaşadığı karanlık
Öldüğünde yalnız yatacağı
Mezardaki karanlığı aklına getirdi
İşte o zaman gün doğmadı
Doğmadı ama
Onun içindeki karanlığı gölgede bıraktı
Kayıt Tarihi : 13.9.2012 13:13:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülseren Çobanoğlu](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/09/13/icimdeki-karanlik-7.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!