Bugünlerde aklım bana yar değil
Ne med nede cezir yaşadığım
İçinde olduğum halim hal değil
Bir ses beynimde sürekli
“Yaşa işte koca dünya dar değil”
Gökyüzümü sarmış kara bulutlar
Üstüme üstüme geliyor, duvarlar
Güneşi görmez olmuşken gözlerim
Anlamsız geliyor, bana bu sözlerim
Nasıl yaşanır ki böyle nefessiz
Feleğin kıskancında kaldım çaresiz
Atabilsem kendimi dışarı korkmadan
Kurtulsam hapsolduğum zindanımdan
Vursam kendimi dağlara, taşlara
Kaçsam kendimden kaçabildiğim kadar
Bağırsam avazım çıktığı kadar
Döksem içimi de ağlasam hıçkırarak
Yıllardır içime attıklarımı çıkartarak
Hafiflesem bir kuşun kanadı gibi
Bulutlar üstümde devretse birer birer
Açılsa gökyüzü güneş gösterse yüzünü
Eskiden olduğu gibi bakabilsem güneşe
Ve oracıkta öylece kalsam saatlerce
Terk edip gitse karanlıklar beynimi
Hatırlasam yeniden sevmeyi, sevilmeyi
Sebati Manav 21 Temmuz 2023
Kayıt Tarihi : 11.11.2023 20:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!