İçimdeki Kanayış..! Şiiri - Sevda Çay

İçime işlercesine bir tarafım eksik kalıyor. İçimi parçalıyor hep çocuksu masumca özlemler duyuyorum. Büyütemediğim içimdeki çocuk gibi masumca saf temiz.

içimdeki çocuk ruhum kalmak istiyor. Hiç gitmek istemezcesine, hep bir tarafım eksik kalyor. Gözlerimdeki özleme karşı, yıkılan hayata karşı çocuksu yüreğimde kadınsı bakışlarım süzülüyor. Hayata karşı yalnızlığımı duvarlara gömüyorum. çaresizliğimi yıkılamayan gururumu anlatıyorum bakışlarımda.

istanbul koskaca şehir bir ben kaldım sanki! elimi uzatsam elimi tutan olurmuydu? boş boş bakışlarım ardından kanayan yalnızlığıma doğru,
içimdeki çocuksu özlemi düşünüyorum. Büyümek istemedim hiç bir zaman. Sevgi neydi? bulunamayan yonca misali bulunsada! eriyen ellerimden kayıp giden vedası,
olmayan tek bir cümlesi olan içimdeki özlemi yaşatan tek bir kelime seviyorum'dan ibaretti. Bunun'da bir anlamı olmalıydı yürekce.

Gözyaşlarım zamana karşı duramıyor. Kendimi tutamıyorum içimde kanayan yara misali, içimde çocuksu özlemi bakıp durduğum. Kıskandığım aile özlemi hiç bir zaman olmadığı gibi, yıllardır aradığım sevgiyi tam buldum diyorum. İçimde eksikler depreşiyor. Sisli bakışlarım ardında uzayıp giden boş boş bakışlarım, ardından geceleri zindan oluyor çaresizliğime karşı. Geceler uzuyordu saçlarımda, unutamadım. Kuruttuğum gözyaşımı bir tarafım eksik kalıyor.
Zamanla yaşadıklarıma karşı içim de fırtınalar kopuyor. Kimse bilmez halimi kimseye söyleyemediğim duygularım karşısında ezilen yüreğimi. Anne kokusu kadar özledim ümitlerimi umutlarımı bir ben olurmuyum hayata karşı, yıkamadığım gururuma karşı. Asi....

Sevda ÇAY

www.haberinternette.com