İçimdeki İsyan Şiiri - Selim Temiz

Bir bilene soralım manzarayı
Ne şekilde tanımlasın yarayı
Ak beyazdan çıkarsa karası
Kimden kesilecek ceza parası.

Hizmet etmeli memur mutlak olana
Hasta ruhlu, sığınır yalan ile dolana
Karanlık dedik, cahil bakan gözlere
Aydınlıkta esir düştüm entrika sözlere.

Kansız zafer elde etti, et yiyiciler
Akan zamanla mutlak adile gidiciler
Hesapları kesecek olan ben değilim
Zalim olanlar zalimlere gösterir eğilim.

Hakkımı yediler o gözlerin önünde
Riyakar hareketleri vardı ününde
Yargıladılar haklı olanın tersinde
Bu olaylar yaşandı, laik Mersin’de.

Din ile iman edildi mekanı istismar
Kancıklar elinde çatladı arlı damar
Memeleket düşmüş ise enrika eline
Adi çamur sıçrar olmuş hakkın beline.

Gökte şahit oldu olanlara ışıklı kamar
Haklıya vuruldu, insafsızca bir şamar
Aydınlar bile mübah sayarsa her yolu
Temiz kalplilerin olmaz tek çıkar yolu.

Özümü yaşarım özlü sözüm birlikte
Ölüm beklemek pek yakıcıdır dirlikte
İntihara baktım naçar kalbim çaresiz
Dindarla ilimci kapıştı; laik yine çaresiz.

Sistemi kurmuş olanlar bilir bu işleri
En müsait tarafta takacaktır fişleri
Haram mal yiyenler, alacaktır karşılık
Entrikacının gerçek yüzü olmalı çarşılık.

Saygı duymak gerek her düşünceye
Yürekte yaşamı mühürle dönenceye
İşlemez uzuv bulunmaz ilmi mekanda
Beş paralık ciğer satılmaz bu dükkanda.