Şu kaderin işine bak,
Yoksa bu bir oyunumu,
Tam ümidi kesmiş iken,
Verdi bana mutluluğu.
Yıllardır hiç tatmamıştım,
Aşk denilen bu duyguyu,
Hasretti sevmeye gönlüm,
Sende buldu mutluluğu.
Üzme canım sen kendini,
Kaderin bir cilvesi bu,
Çözülecek bilmeceler,
Olacağız gene mutlu.
Bekir Yavuz
12.Ekim.1989Perşembe.
E.tipi kapalı cezaevi.4.cü koğuş.
Kastamonu
Kayıt Tarihi : 28.5.2012 04:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!