Geçen; kayboldun dedi bir dost
Her sonbahar kaybolurum ben
Usulca, sessizce uzaklara...
Mesela çıkarım hakim tepelere
Seyre dalarım doğanın uykuya dalışını
İnerim kurumuş akmaz bir dereye
Yanarım hazanda akmayan kuru gözlere
Dalarım ormanın kuytu köşelerine
Kıyamam basmaya, düşen yapraklara
Sonra bir çeşme başında alırım soluğu
Kana kana içerim, sevdaya susamışçasına
Az beride soluklanırım yar başında
Ama hep o vefasız yar aklımda
Kaybolurum hazanda daima ben
Yar girer artık dostlarla arama...
Biga, 15:15, 01.10.2018
Adem KüçüktekeKayıt Tarihi : 11.10.2018 13:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!