İçimdeki Gurbet Şiiri - Mustafa Serhat Tuna

Ah gurbet, sen içimde dinmeyen bir sancısın.
Ben, sılada misafir, sen gönlümde hancısın.

Bilirim, dinmeyecek, bu garip gönlün yası.
Yüreğimdeki ateş, bana gurbet mirası.

Söner mi sandın birgün, içimde yanan ateş.
Uzaklardayken şimdi, ana, baba ve kardeş.

Bırak, haykırsın gönül, içindeki feryadı.
Kandırır mı yaşamak başı bozuk Serhat'ı.

Ne kaldı eskilerden, sevdamı bağladığım,
Boşaymış üzüldüğüm, boşaymış ağladığım.

Yansın, memleket şimdi, gurbet akşamlarında.
Boşuna kahretmişim, o en güzel çağımda.

Köpüren dalgalarla kucaklaşsa da Serhat,
Gayrı fındık dalında yeşeren vatan hoyrat.

Ağarsın, varsın gökler, saçlarım gibi beyaz,
Dökülürken kubbeden, o son çağrı, son niyaz...