İçimdeki Fırtına

Sen içimden kopup gelen fırtına
Hasretim herşeyden gizlediğim
Biter mi bu yolculuk yüzyıl sonra
Artık yaşamaktan yorgun düşeceğim
İsyanıma aldırma

Titreyen bir ışığa saplandı bakışlarım
Renklere yabancıyım
Ruhumu çapraz ateşe aldı gözyaşların
Gönülden yaralıyım

Göremeden yosun tutmuş kıyıları
Işıltılı kumlarını sahilin
Uzak ülkeler canlanmaz hayalimde
Gemilerim dağlardan yürümez denizlere

Hangi sözdü rüyamı kâbusa çeviren
Çağlayan ırmaklarımı durduran
Sevdama pusuı kuran görünmeden
Gittiği her şehirden kovulan

En silinmez acılar bile geride kaldı
Terketmedi hüzün beni
Durdu zamanın kalbi
Sevdi yalnızlık beni.