İçimdeki Fırtına Şiiri - Gulay Birkl

Kara kapkaraydı ruhum
Adınlıklara hasret kalmıştım
İçimi yırtarcasına üzüyordu sevdan
Fırtınalar kopuyordu içimde
Ruhumu yerden yere vuruyordu
Hayır fırtına değildi bu
İçimdeki tufanı yok edemiyordum
Kasırgaların ıslak nefesiydi
Ruhumda esen
Üşüyordum
Dondurucu bir soğukta
Kalmıştı yüreğim
Acıyordu kalbim yokluğundan
İçimi perişan eden bir şeyler vardı
Sensiz olamıyordum
Seninle de olmuyordu ya
Yasakların içine gömülmüştüm
Herkese kin beslemeye başlamıştım
Sana da bilhassa sana
Kinim nefrete dönüşüyor
Bana ızdırap veriyordu
Sen bunların farkında bile değildin
Vücudumu bin parçaya ayırsalar
Her parçasından sen çıkardın
Kan gibi dolaşıyordun damarlarımda
Biliyorum seni sevmemeliydim
Haramdın sen bana
Bir gün beni terk edeceğini biliyordum
Aptallığımın önüne geçemiyor
Seni sevmeye devam ediyordum
Izdıraplar bir yanardağ olmuştu
Yüreğimde
Patlamaya hazır bekliyordum
Bu kadar Izdırabı niye verdin
Bilmiyorum
Seni seviyorum diyordun
Yeminler ediyordun
Aşkı zorla kalbime sokmuş
Sonra karşıma geçip
Beni seyretmiştin
İçimde fırtınalar kopuyordu
Görmüyordun
Hayır fırtına değildi bu
Kasırgaların ıslak nefesleri
Bedenimi sarıyor
ÜŞÜYORDUM
Dondurucu bir soğukta kalmıştı
Yüreğim
Bir an yalnız bir an
Ölmek geldi içimden
Bu duygu beni kendime getirmişti
Seni terketmeliydim
Aşkını kalbimden atmalıydım
Ben de öyle yaptım hiç kolay olmasa da
Elveda diyorum
Yüreğim yansa da kavrulsa da.