İçimdeki enkazın zihnimdeki tasavvuru

yine bir gece
dilimin bağının çözülmesine ramak kala,
infilak etti zihnimdeki düşünceler
ruhi sancılar yayılmaya başladı atardamarlarıma
beni sanki hiç bırakmayacakmışcasına sıkan
bu caninin adı da ne?
bütün değer yargılarımı sorgulatan
içimdeki muğber çocuğu bunaltan
göğsümü yarıp çıkacak medfunun adı da ne?
neden yakıyor canımı
bu namüstağni hal
neden seyyal akıyor damarlarımda
aşk denen muhal
çok mu zor yaşantımı sürdürmek bu kürre-i arzda
iyi olan da kaybediyor, kötü olan da sürünüyor
nasıl yaşamalıyım, hangi tarzda?
hoyrat sevgiler ürkütmüyor artık beni
acı, şüphe, kaygı, özlem ve daha nicesi
kemiriyor beynimi, zihnimi ve muğlak bedeni
dolaşıyor ipini koparmış birisi
benliğimdeki çürümüş tahta parkelerde
kefesinde yüzleşemediğim duyguların en büyüğü ve irisi
kulak kesilmişcesine zihnimi dinliyor benliğimde gezen kişi
kalamıyorum kendimle baş başa; kimdir bu, nedir acaba işi?
acaba ağulandım mı senin uğrunda, gel diye diye
zihnimdeki sorulara cevap bulamıyorum, niye?
kar vakti buğulanmış camlar gibiyim
ne beni görebilirsiniz ne de ben sizi
hatalarım birikmiş önüme dizi dizi
yaşanmışlık denen bu hal-i cenef de ne?
arkama bakmadan nur yolu izde gidiyorum
hatalarıma aldanmadan, merhametine güvenerek gidiyorum
gidiyorum, gidiyorum ve gidiyorum
ama "bu gidiş nereye"
bilmiyorum.