İçimdeki eksik annem Şiiri - Süleyman Ya ...

Herkesin bir anne hikayesi var..
Kimi hiç görmediğini…
Kimi mezarında başında ağladığını…
Kimi küçükken kaybettiğini…
Hiç doyamadığını…
Gögsünde uyuduğunu…
Sabahlara kadar dertleştiğini…
Onun yanında rahatça ağladığını…
Gözlerinin içinde kaybolduğunu…
Gizli gizli harçlık aldığını…
Sevdiğini ilk kez onunla tanıştırdığını…
İlk kavgasını annesiyle yaptığını…
Kimi sevinçle…
Kimi hüzünle anlatıyor…
Kimi annenin kıymetini bilmiyor…
Kimi annesinden bıkmış…
Başından savıyor…
Kimi annesini baş tacı yapmış…
Kimi mezarını bile hazırlamış..
Annenin bir damla gözyaşına…
Kurban olan da var…
Dalga geçen de…
Annesinin olduğuna şükreden de var…
Olduğu için kahreden de…
Yaşasın diye dua eden de var…
Ölsün diye beddua eden de…
Kimi minnet dolu…
Kimi nefret dolu anlatıyor…
Sen yaşıyorsun…
Benim annemsin…
Canımsın…
Sevdamsın…
Ben seni nasıl tarif edeceğim…
Hiçbir tarife sığmıyorsun…
Birbirimizi seviyor muyuz…
Yoksa nefret mi ediyoruz…
Biz ikimiz de yaşıyoruz…
Yaşamıyor gibiyiz…
O kadar uzağız ki…
O kadar koptuk ki birbirimizden…
Görmüyoruz…
Konuşmuyoruz bile…
Anne…
Biliyormusun…
Sen beni yaşarken annesiz bıraktın…
Yaklaştırmıyorsun…
Sen varsın ama…
Ben ölmüş gibi acı çekiyorum…
Sen varsın ama…
Benim gidecek mezar taşım bile yok…
Niye uzaklaştırdın kendinden…
Anne sevgisi benim de hakkım değil mi…
Niye esirgiyorsun benden…
Anne seni çok seviyorum…
Seninle olmak istiyorum…
Anılarım olsun istiyorum…
Anne…
Yaşım ilerledi…
Eş oldum…
Baba oldum…
Bak şimdi de dede oldum…
Ama evlat olamadım…
Evlat yapmadın…
Sen anne olamadın…
Ben evladın olamadım…
Anne…
Artık gidiyoruz…
Birbirimizi yaşamadan gidiyoruz…
İkimiz de mutlu değiliz…
İkimiz de yangınımızla ölüyoruz…