İçimdeki Duygular 2 Şiiri - Zafer Özkay

Seni senden çok sevdim biliyor musun?
Uğruna her şeyi canımı bile düşünmeden verirdim,
Sana yüzlerce kontörler harcadım, mektuplar yazdım,
Bana dönmen için az mı dil dökmedim.

Ama seni döndüremedim, günlerce ağlamalar,
Boynumu büküp yollarına bakmalar, hayaller kurmalar,
Seni geri döndürmeye yetmedi, bana iyi bir oyun oynadın,
İyi bir ders verdin bana.

Biliyor musun, sen benim her şeyimdin,
Bebeğimdin kır çiçeğimdin, sen benim hasretimdin,
Ve sana hâla hasretim ellerin olsan bile, şimdi sen yoksun
Sensiz doğan günü sensiz batan güneşi, sensiz açan çiçeği,
Sensiz gelen baharı neyleyim.

Sana intizar edemem sen son aşkımdın,
Ben her şeyi sende gördüm senden öğrendim,
Adam gibi sevmeyi ve bir kalleş gibi arkadan vurmayı
Sende de yaşadım en fırtınalı aşkı seninle yaşadım.

Sırtıma bir hançer de sende yedim,
Yüreğim acılar ve kanlar içinde biliyor musun?
Hayır bilmiyorsun hiç bir şey bilmiyorsun,
Uykularım firari yemeden içmeden kesildim haberin var mı?

Benim derdimin dermanı aşkımın ilacı sendeydi,
Alıp gittin ne varsa anıları bile, şimdi sen, sen yoksun yanımda,
Kimseler yok zaten kimseler olmadı bundan sonra da olmayacak,
Şimdiye kadar yaşadığım aşklarda ne yarime yar diyebildim, ne elini tuttum,
Ne de sevdiğimi yüzüne söyleyebildim.

Bunları yapamadıktan sonra,
Artık yaşamanın bir anlamı kalmadı, bundan sonra sen yoksun
Biliyorum o zaman bende yokum, isyanlardayım dardayım
Ve en sonunda kara topraktayım.

5 Ağustos 2004 Eskişehir