İçimdeki Deprem Şiiri - Numan Akkoyunlu

İçimdeki depremin her bir artçısı bıçkın
Merkez üstü sinede kalbim çökecek gibi
Umudum suya düştü, keyiflerim pek kaçkın
Şu gönül istikbali iple çekecek gibi

Hengâmeli her gece karanlığında ağır
Uğuldayan kulaklar hayata dünden sağır
Herkes kendi derdinde avaz çıktıkça bağır
Canhıraş, can nefesim; anda çıkacak gibi

En uhrevi cehennem yüreğimde kor ateş
Hayatım pahasına; son basamak, son atış
Ya sonun da kurtuluş ya olacak tüm batış
Kader bizi güldürüp sonra yakacak gibi

Sessizlik karanlığa gömüyorken hasleti
Korkularım alıyor gönülden asaleti
Sığındığım tek liman peygamber risaleti
Düşününce Habib-i nuru akacak gibi

Gecenin gölgesinde savrulurken bu hayat
Neşe bende ne gezer şevkimin rengi bayat
Esen rüzgâr gecede soldurmasaydı şayet
Olurdu bende neşe şimşek çakacak gibi

Geceye soruyorum; neden rengin karadır?
Bu sinemde açtığın umarım son yaradır
Dertliler ah çekerken attığın hep naradır
Günahların perdesi gönül yıkacak gibi

Hasret akşamlarında dala tünedi baykuş
Ruhum azap içinde tırmanıyorum yokuş
Dizde takat kalmadı başladı toptan çöküş
Hayat bana zehrini tezden dökecek gibi

05.01.2013