İçimdeki Deprem Şiiri - Cengiz Çetik

O gece,
Uyku tutmamıştı.
Nedense,
Bir sıkıntı vardı içimde.
Işığı açmış,
Seyrediyordum dışarıyı.
Bu sırada,
Karşı apartmandaki,
Bir balkonun ışığı yandı.
Gözgöze geldik,
Kaçırmadı gözlerini.
Belli ki onun da,
Uykusu kaçmıştı.
Süzdük bir süre,
Gözlerimizle birbirimizi.
O an sanki,
Durdu zaman.
Bir uğultu koptu,önce.
Yer altından,
Uyanıyordu,
Sanki bir dev.
Sonra gökyüzünü,
Kızıl bir ışık kapladı.
Kartondan evler gibi,
Yıkıldı,
Birer birer apartmanlar.
Onun gözlerindeki,
Korku ve çığlığı,
Yüreğime,
Bıçak gibi saplandı.
Yalvaran sesler,
Kaplamıştı ortalığı.
Nedendir bilinmez,
Yıkılmadı kaldı,
Bizim apartman.
O günden sonra,
Ne zaman,
Bir sarsıntı olsa,
Kaplıyor içimi korku.
Bitmiyor,
İçimdeki deprem,
Sürüyor,
Her yıl,
Artçı sarsıntılarıyla...

Cengiz ÇETİK- kasım-1999