İçimdeki Deprem Şiiri - Habibe Diler Genç

Eskiden toprak çatladığında
Susuzluğa hasret olduğu içindi
Ya şimdi
Ne zaman yer çatladığını görsem
Mutlaka deprem oluyor
Bazen bu depremin içinde bende oluyorum
Bazen de bana çok uzakta
17 Ağustos’ tan sonra korkar oldum
Rüzgarın esmesinden, yağmurdan, gök gürültüsünden
Yine o gece ki gibi olacak diye
O gece neler mi oldu
Saat üç gibi önce bir gürültü sonra aydınlık
Ve kıyamet gibi bir sallantı
Bir şekilde kendimizi sokakta bulduğumuz an
Korktuğumuz ağladığımız gece
Sabah olduğunda dehşete düştüğümüz an
Biz sadece korkmuşuz ama şanlıymışız diye düşündüğümüz an
Çünkü İzmit, Sakarya yerle bir olmuş
Her geçen gün blanço artıyor
Ve ne yazık ki yirmibine yakın ölü
Şanslıymışız dedim ya işte o an yanılmışım
Keşke o an bende ölseydim de
O tabloyu can pazarını görmeseydim
Keşke ben de yok olsaydım da
Ölenlerin takılarını almaya çalışanları
Ağır hasta olup organları çalınanları
Depremden bile rant sağlamaya çalışan siyasetçileri
Ve her zaman bir yardım kurumu diye bildiğimiz
Kızılay’ ın hiç ama hiç yardım edemediğini
Keşke keşke yok olsaydım da kendimden bile
Utanmasaydım…..
Bugün 6 Haziran
Yine toprak çatlak
Haberlerde dinledim, Çankırı’ da deprem olmuş
Yine ölenler var, belki çok değil
Az yada çok fark eder mi?
Bana göre azdır ama
Yaşamını yitiren bir kişinin ailesi için öyle mi?
Ne acılar vardır şimdi orada
Her gün bu şekilde insanları görmek
Mahvediyor bitiriyor beni
Şu anda olduğu gibi
İçim de öyle bir deprem oluyor ki
Belki bunu benden başkası hissetmiyor
Ama ben öyle bir hissediyorum ki
Bütün bedenim sallanıyor
Kalbimde fırtınalar esiyor
Beynimde kıyamet kopuyor sanki
Ve beni yavaş yavaş hazırlıyor
17 Ağustos’ a
Belki de daha şiddetlisine
Ve son benim için yaklaşıyor
İçimde öyle bir deprem oluyor ki
Beni ölümden bile beter ediyor
Ben her türlü acıyı göreyim diye
Sürekli depremler içinde kalayım diye
Ve şu hayatta bin defa öleyim diye