Ağzımda kuduran deniz,
boğuldu kendi köpüğünde.
Fokurdayan beyaz yarık,
söz kumlarını çekti içine,
mavi ışık balığı fırladı
ağız suyumun karanlık kıvrımlarından
kalemle savaşmaya…
Dalgalar saçan bir kadın
kirlenebilir miydi?
Sözcükleri sünger gibi içip
kağıda püskürtebilir miydi?
Bir çırpıda şekil değiştiren
kum tepeleriydi sanki dizeler.
Arı öpüşleri,
rüzgar tokadı,
bulutunu boğan deniz,
çevremi kuşattılar,
sancılı ipler indi,
anlamı yitiren gökten.
Turuncu, sarı kelebek,
kuma gömdü aşk merdivenini.
Gece kanatlandı,
yaralı ırmakların baharında.
Gün yandı,
beyaz, sedefli bir gözyaşında.
Kağıda aktı
içimde yüzen deniz.
Kayıt Tarihi : 5.1.2009 04:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
içten selam ve saygılarımla...
kaleminiz daim olsun...
TÜM YORUMLAR (1)