İçimdeki Çukurova... Şiiri - Arif Tatar

Geldi nice millet Çukurovaya,
Yetmez kelimeler seni yazmaya! ..

Yükselir heybetle bak Amanoslar,
Diğer kanadında kızıl Toroslar! ..

Benim can yangısı, sende olmasın,
Varsın da yâdımı, kimse duymasın! ..

Cömetçe serpilmiş, güzel Adana,
Çıkar bütün yollar, yeşil Seyhana! ..

Simsiyah bedenin, ah Toprakkale!
Gözlerim sislenir, girince Sise! ..

Nerede o yiğit; yok, Anavarza!
Koşar uçar gibi, hem de Ayasa! ..

Kıvılcım saçıyor, bak Yılankale!
Eğlenme çabuk geç, sen de Misise! ..

Kükreyerek gelir, akarsın Ceyhan,
Hep kardeşinledir, yarışın Seyhan! ..

Kıvılcım bekliyor, bil ki bu millet,
Kolayca gidecek, değil bu illet! ..

Milletlerin gözü, sende Kilikya,
Hangisi gelmedi, güya almaya! ..

Dizi dizi olmuş, avşar beyleri,
Bekliyor meydanlar, koç yiğitleri! ..

Dilinde söylenir, Karacaoğlan,
Toroslardan gelir, yiğit bir oğlan! ..

Hep Seyhanla Ceyhan, bin cana candır,
Damarlarda akan, taptaze kandır! ..

Bazen yollar çıkar, birden Tarsusa,
Mutlaka uğrarlar, o mağaraya! ..

Yıllarca uyudun, güzel Yemliha,
Baş eğmedin zulme, secden Allaha! ..

*

Bazen yer yürüyor, bazen gürlüyor,
Bir panik kopuyor, herkes kaçıyor! ..

Bir ev viran olmuş, geriye kalan;
Bir köşede sinmiş, sanma ki yalan! ..

Vah vah Çukurova, gök cayır cayır,
Sen de etmeyesin, Rabbine kahır! ..

Depremin acısı, pek ağır geldi,
Yetimin anası, yere serildi! ..

Hep evler metruktu, sessiz kimsesiz;
Yüzleri buruştu, âciz çaresiz! ..

Cana can verelim, cana minnettir,
Hem canım cânânım, bir emanettir! ..

Öyle yandı tenim, ateşler çıktı,
Döküldü ellerim, gözlerim aktı! ..

Gürültü patırtı, sesler duyulmaz,
Yanar Çukurova, eller koyulmaz! ..

Evler olmuş viran, vardır sızlanan,
Hepsinden acısı, içinden yanan! ..

(27.06.1998-Adana)