İçimdeki çocuk,
Ben büyüdükçe yaramazlaşıyor,
Daha bi hırçın oluyordu sanki
Ben büyüdükçe içimdeki çocuk küçülüyor,
Kalbim yerinde duramıyordu.
Ama ben yaşlanınca o da beni ter etti
Tıpkı diğerleri gibi...
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta