*İçimdeki Çocuk İsyanda! Şiiri - Özlem G ...

Küçük bir hesabım var onunla,
Halletmeliyim
Ya annemi bana getirin
Ya da beni götürün ona.
O biliyordu bu sırrı, söyletmeliyim..
Her şeyi silbaştan öğrenmeliyim!

Hayat kocamandı o zamanlar; bense daha küçücük
“Ne zaman büyüyeceğim? ” diye sormuştum ona
“Boşver, hiç büyüme! ” dedi yalvara yakara.. Büyüdüm.
Bende kocaman olunca, yerimi alacaktım ya,
‘Alice’in o meşhur ‘Harikalar Diyarı’nda..
İlk kim okudu bana o masalı, bilmem.. Sanırım annem..
“Alice Cüceler Ülkesinde”
Dalıverince hayatın içine, büyü bozuldu birdenbire.
Hani ben büyüyeceğim, her şey küçülecekti?
Ben büyüdüm, her şey daha da büyüdü;
Dertler, çaresizlikler.. Etrafımda bir sürü devler!
“Alice -şimdi- Devler Ülkesinde”
Hesabını sormam gerek; annem nerede?

Off be anne! Hiç de böyle değildi ki anlattığın masallar..
Yalan söyleyenlerin burnu uzamıyormuş ‘Pinokyo’ gibi
Bir doğruyu bin yalandan nasıl ayıracağım ben anne?
Bak hepsi birbirine benziyor, hepsinin burnu aynı;
Doğru nedir, nedir yalan; nasıl anlayacağım anne?

Evet! .. Annemden sorulmalı
Tüm bunların hesabı.
O biliyordu nasıl ve niye.
Bana söylememiş incinirim diye
Korkar, küser, darılırım da;
hiç büyümem belki diye.

Keşke söyleseydin be anne! Yok masallardaki dünyalar diye.
Bilseydim burunların uzamadığını, inanmazdım belki anne!
O kırmızı zehirli elmayı, ısırmazdım bil ki anne.
Külkedisi prense aşık olmuyorki günümüz versiyonunda,
Parası için evleniyor kaba çirkin bir maçoyla.
Zaten zengin prensler de külkedilerine gönül vermiyor,
Masal böyle uyarlanmış hayata; bak yıllardır vizyonda.

‘Pamuk prenses’ler de var, doğru; bir sürü cüceleri de..
Ama ne cüceler prensese akran, ne prenses onlara hayran.
Uyuyan Pamuk Prenses, beklerken onu öpecek prensini
Onlarca vampir çoktan sıraya girmiş oluyor sinsi sinsi.
Yine de en gerçek olanı “Kırmızı Şapkalı Kız”
Tek başına çıkarsa yola, onu hemen bir kurt yiyor..
Ama kimse kurdun karnını yarıp, çıkaramıyor onu bir daha
Hani ‘mutlu son’ anne? Günümüz masalları bir facia! ..

Keşke hiç uyandırmasaydın, ben uyandıkça sen uyutsaydın..
Keşke sözünü dinleseydim de hiç büyümeseydim anne..
Keşke bana masal okunmasaydın, ya da gerçek olsaydı masallar.

-Tüm anneler biraz suçlu; bize bu masalları onlar okudu.
Hadi anneler neyse.. Ya sen Adile Teyze?
Kuzucukların büyüdü, inanamadılar gördüklerine;
Masallar neredeymiş.. Gerçekler nerde? ..-

Özlem Geray