İçimdeki Çocuk Büyümedi Hala

Elimde bir avuç tuzlu deniz suyu vardı
gözbebeklerimde karşı dağların uykusuz ağırlığı
ve bir denizkızını besliyordu düşlerim
alıngan bir dalgakırandı aynadaki suretim
radyodaki spiker bilmem kaçıncı depremi haber veriyordu umarsızca
artık duvarlarla konuşmak istemeyen ruhuma inat
güneş ışıkları koşup oynuyordu avluda
birinin aklına geldi ki aşikar
- mutsuz musun? dedi
- hayır demek geçsede içimden
geldi oturdu şeytan yanı başıma
- hoş geldin dedim usulca
gözlerinin içi gülüyordu bana baktıkça
üçüncü şahsın ağzındaki dişleri saymak işime gelmiyordu
canım sıkılıyordu besbelli

Ağlama
ne olursun ağlama
içimdeki çocuk büyümedi hala
seni kandırmadım ben
kandıramamda
kıyamam o masum kahverengi gözlerinden süzülen
tek bir damlanın asude çığlıklarına