Ruhumun bahçesin de çocukluğum koşuyor
Gün battı ay bana ağlıyor,
Umutlarım anne umutlarım kayıp,
Yalnızım küçük kızın hep ağlıyor.
Umutlarım hayallerim atlı,
Ben yalın ayak kovalıyorum,
Korkuyorum kirli kalplerden,
Bembeyaz çocuk elbisem kirlenmesin anne.
Çocukluğumu verin bana,
Sek sek taşı mı topu mu ipimi,
Salıncağım nerde rüzgar da uçuşan saçlarım,
Gökyüzüne hayallerimi götüren uçan balonlarım nerde.
Bedenim de küsmüş kız çocuğu ağlıyor,
Bıraktığın elimi tutsana anne,
O kadar çok dostum sevenim var ki,
Sırtımdan izleri silinmiyor anne.
İnsan ölümünü hayal eder mi,
İstanbul'un sokakların da bir maviş diri diri ölüyor anne,
Çaldılar hayallerimi heveslerimi,
Bedenim de ruhum can çekişiyor anne.
Kayıt Tarihi : 19.8.2023 02:52:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
içimdeki çocukla konuşmalar
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!